مرد خراسانی خیلی ناراحت بود.چون تمام پول سفرش تمام شده بود ونمی توانست از مدینه به وطنش خراسان یرگردد.او همینطور که تنها وغریبانه راه می رفت به یاد امام رضا علیه السلام افتاد.ته دلش خوشحال شد وچشم هایش برقی زد.از یک عطر فروشی نشان خاه امام را گرفت.بعد با عجله راه افتاد او خیلی زود به در خانه امام رسیددر آن باز بود.در زد.یک نفر گفت:بفرمایید داخل.!با اضطراب وعجله پا به خانه گذاشت.بوی دلنشینی را حس کرد خانه بوی گل می داد.در حیاطش چند درخت با میوه های آبدار بود.وسط ان یک چاه بود.بر روی چرخ چاه یک جفت کبوتر سفید چرت می زدند.مرد خراسانی وارد اتاق شد وسلام کرد.امام رضا علیه السلام با احترام ولبخند جواب گرمی را به او داد.از انجایی که در اتاق چند نفر دیگر بودندمرد خراسانی اول خجالت کشید که حرفی بزند اما با خودش گفت:من که گناهی نکرده ام .خرجی راهم تمام شده ،تازه اگر به شهرم برسم ان پول را از طرف امام به مستمندان صدقه می دهم .
