دلم می خواست من هم مثل بابا
علم گردان خوب شهر بودم
دلم مثل دلش آبی آبی
محرم با بدی ها قهر بودم
علم بر روی دوشم بود وبرلب
فقط نام ابوالفضل علمدار
دلم آن لحظه ها درکربلا بود
درآن صحرای خشک وداغ وتب دار
کنارخیمه ها درآتش و دود
عطش را مثل آنها می چشیدم
علم را با دلی از جنس خورشید
به روی شانه هایم می کشیدم
ولی من دخترم افسوس،افسوس
علم امسال هم بر دوش باباست
دلم در این محرم بار دیگر
علم گردان شهر خوب رؤیاست
