اگر برای خداست،چه به اسم من چه کل عباس

یکی بود یکی نبود،

آدم ثروتمندی بود به نام کربلایی عباس
مردم اورا کل عباس صدا می کردندو چون ثروتمند بود احترامش می گذاشتند.کل عباس تصمیم گرفت کاری بکند که بیشتر در دل مردم جا باز کند .او قطعه زمینی را خریدومعمار وبنا وکارگر اورد تا ان جا مسجدی بسازند.
کل عباس یک روز که مثل همیشه برای رسیدگی به کارگر وبناها به مسجد رفته بود اتفاق جالبی افتاد...تقریبا کار ساخت مسجد رو به پایان بود .کل عباس به معمار مسجد گفت:خدارا شکر که ساختن مسجد دارد تمام می شود .بهتر است بر سر در مسجد کاشی زیبایی نصب کنی که روی ان (مسجد کل عباس ) نوشته شده باشد یادت باشد که اسم من را بد هی درشت بنویسند.
مرد دانایی که حرفهای کربلایی را شنیده بودجلو رفت وگفت:مسجد خوبی ساخته ای دستت درد نکند.کل عباس گفت:متشکرم،مسجد خانه خداست خدا قبول کند.
مرد گفت:حالا که مسجد را برای خدا ساخته ای ،دستور بده بالای سر در آن اسم مرا بنویسند.
کل عباس عصبانی شد وگفت:مرد حسابی این همه پول خرج کرده ام تا مسجدی به این زیبایی بسازم .ان وقت می گویی دستور بدهم اسم تورا برسر در ان بنویسند.عقلت کجا رفته؟مرد گفت :اگر برای خداست ،چه به اسم من چه به اسم کل عباس.
خدای دانا می داند که مسجد را تو ساخته ای واجرش را به تو می دهد.از ان به بعد به کسی که کار خوبی میکند تا در میان مردم به نیکی ونیکوکاری شناخته شود،این مثل را میگویندتا بذاند که دیگران از نیت او اگاهند.

بادوستت گفتگو کن:

-تا حالا به کاشی های سر در مسجدها دقت کرده ای ؟
نوشته های سر در مسجد را بنویس وبا دوستانت درباره ی آنهاحرف بزن.
-چرا گفته اند نماطز جماعت بیشتر از نمازیکه به تنهایی بخوانبم ثواب دارد؟