پنجم ماه شعبان بود ،38 سال از آمدن پیامبر صلی الله علیه وآله به مدینه گذشته بود .آن روز خانه ی امام حسین علیه السلام حال و هوای دیگیری داشت .ناگهان در یکی از اتاق های خانه ،صدای گریه کودکی به گوش رسید .
یکی پرسید:این نوزاد فرزند کیست؟
دیگری در جوابش گفت:فرزند امام حسین علیه السلام وشهربانو است.
آن روز مردم دسته دسته به خانه ی امام حسین علیه السلام می رفتندوتولد کودک نو رسیده را به ان حضرت تبریک می گفتند.امیرالمومنین هم به خانه حسین پسرش رفت..نوزاد را در بغل گرفت.گونه هایش را که مثل برگ گل بود بوسید تنش را که بوی گل محمدی می داد بویید .از آنجایی که امام حسین علیه السلام پدرش حضرت علی علیه السلام را بسیار دوست می داشت.نام فرزندش را علی گذاشت .علی کوچک کم کمک بزرگ شد وراه ورسم زندگی را از پدرش آموخت .امام چهارم به نماز وعبادت خیلی اهمیت میداد.برای همین به ان حضرت زین العابدین هم می گفتند.یعنی زینت عبادت کنندگان .از آنجایی که امام زین العابدین زیاد به سجده می رفت،آن حضرت را نیز سجاد می گویند.
