کاش بگویی به من، مادر من از وضو
کاش بدانم که چیست،معنی این شستشو
چرا وضوبگیریم؟چرا دودست وآرنج؟
مسح سرو پا چرا؟چرا همیشه این رنج؟
گفت به من مادرم:آب از آسمان است
هدیه ای از خداوند.وضوی ما از آن است
آب همان زندگی است،طراوت وتازگی
نشانه حیات است،چشمه زایندگی
دلم می خواست من هم مثل بابا
علم گردان خوب شهر بودم
دلم مثل دلش آبی آبی
محرم با بدی ها قهر بودم
علم بر روی دوشم بود وبرلب
فقط نام ابوالفضل علمدار
دلم آن لحظه ها درکربلا بود
درآن صحرای خشک وداغ وتب دار
کنارخیمه ها درآتش و دود
عطش را مثل آنها می چشیدم
علم را با دلی از جنس خورشید
به روی شانه هایم می کشیدم
ولی من دخترم افسوس،افسوس
علم امسال هم بر دوش باباست
دلم در این محرم بار دیگر
علم گردان شهر خوب رؤیاست
آهای آهای بچه ها سلام من برشما
بدون غصه وغم بگو که من کجایم
حرم امام رضایم یه جای با صفایم
تواستان خراسان شمال شرق ایران
داخل شهر مشهد هرکسی پیشم اومد
از راه نزدیک یادور دلش میشه پر از نور
نمی مونه معطل ومشکلش حل میشه
بچه ها نازنین خوبه اینو بدونین
که از اام های ما فقط امام رضا
قبرپاکش توایران قرار داره عزیزان
اون قبرپاک منم من پیشم میان مرد وزن
دوست دارم مثل یک رود جاری وپرآب باشم
من نباشم مثل مرداب سالها درخواب باشم
دوست دارم مثل باران برزمین هردم ببارم
قطره قطره،قطره قطره ساده ونم نم ببارم
دوست دارم مثل چشمه ازدل کوهی بجوشم
مثل شالی زارباشم مخمل سبزی بپوشم
دوست دارم چون نسیمی باغ را دربربگیرم
یا که مانند کبوتر پربگیرم،پربگیرم
پرشده از مهمان
خانه ی زیبایت
من هم این جا هستم
بین مهمان هایت
آمدم مهمانی
خانه ات با مامان
مهربانی از بس
خوبی ای آقاجان
مثل نور وآینه مثل ماه وموج آب
مثل عطر وباغ گل مثل روز وآفتاب
این جهان ندیده بود هم صدا وهم قسم
چون نبی وچون علی این قدرشبیه هم
مثل کوه استوار روبروی دشمنان
بچه های غزه
بازبمباران شد
کوچه های غزه
شدپرازآتش ودود
همه جای غزه
مثل باران هی ریخت
بازبمب وموشک
واقعاترسیدند
بچه های کوچک
