روزی بود روزگاری بود.
پادشاهی بودکه در میان غذاها بادمجان را از هر غذای دیگر بیشتر دوست داشت.آشپزباشی مخصوص شاه سعی می کردهرطورشده،گوشه ی هر غذایی ،کمی بادمجان هم بگذاردتا شاه را راضی وخوشحال کند.شاخه هم از خوردن غذاهای گوناگونی که با بادمجان درست شده بود ،لذت می بردوگه گاه به آشپزش انعام می داد.روزگاری هم رسید که شاه کمی پابه سن گذاشت ومعده اش مثل دوره جوانی قدرت هضم کردن هر نوع غذایی را نداشت .با تمام این احوال شاه باز هم بادمجان را دوست داشت.اطرافیان شاه سعی می کردند شاه را از خوردن بادمجان باز دارند.مدتی به این صورت گذشت شاه روزی حساب کرد دید چند ماهی است غذای دوست داشتنی اش را نخورده است..
