باران داشت می بارید،صدایش زدم.جلو آمد وصورتم را بوسید.من خیس باران شدم گفتم:باران جان من وداداشی دوست داریم که تو خیلی زیاد پیش ما باشی.باران خندید وگفت:من به حرف خداوند گوش می کنم.او باید به من بگوید که به کجابروم وچه مقدارببارم.
به او گفتم من تو را خیلی دوست دارم .تو از همه زیباتری ،از خورشید،ازباد،ازکوه،از دشت وصحرا هم بهتری! وقتی تومی آیی همه جاپاک وزیبا میشود ورنگین کمان زیبا را میبینیم .باران خندید وگفت:همه آفریده های خدا خوب اند.
باران چه دوست خوب ومهربانی است !
حتما او این سخن زیبای حضرت علی علیه السلام را شنیده که:بدترین آدم ها آنهایی هستند که خود را از همه بهتر می دانند
.باران به همین خاطر با تمام زیبایی هایی که دارد نمی گوید که من از همه بهتر هستم.
